Paalam?

So nung isang araw, sinubukan kong saktan sarili ko.

Hindi pala madali. Madami kang iisipin. Madami kang icoconsider.

Nahiwa lang naman yung wrist ko. Bute makapal balat ko.

Mahapdi pero parang kulang. Parang gusto mong dagdagan.

Naalala ko yung belt ko sa bag. Yung leather. Natakot ako na medyo naexcite na baka matibay naman ‘yon kung isasabit ko sa may bintana at ipapalupot sa leeg ko.

Kaso naalala ko…

Sila nanay at tatay gusto akong makitang bumangon,

Ang pamilya ko nakaabang kelan ako lilipad paCanada,

Hindi pa ako nakakabili ng Nintendo Switch,

Wala pa akong sariling bahay at kotse,

At baka magkaron pa ng konting pakealam sakin ang partner ko.

Kaya inalis ko sa isip ko ‘yon.

Kaso kada nakikita kong malungkot siya,

Nakikita kong nasasaktan siya,

Nararamdaman kong hindi ako ang mang-iiwan kung hindi siya,

Bumabalik sa isip ko na parang gusto kong ituloy na.

Ang sarap ng ulam ngayon.

Stuffed pusit tapos isasawsaw sa toyo na maanghang.

Paborito ko ang maghiwa ng mga gulay at mga rekado sa mga lutuin,

Pero habang ginagawa ko iniisip ko hanggang saan kaya yung sakit na kaya kong tiisin kung sa sarili ko ganun nga ang gagawin?

Sinabi ko na lahat ng totoo, hinalukay mo pati personal na espasyo ko.

Sa loob ko sobra akong nag-aalburoto,

Dahil muli, ibinabalik mo ang nakaraan ko.

Masakit, pero kailangan kong tiisin,

Mahirap dahil hindi ko madalas na binubuksan ang aking saloobin,

Titiisin ko na lamang na ako ay tratuhin mo ng ganito,

Dahil sa paniniwala mo, kung ano na lang naiisip mo ay ‘yun ang totoo.

Ilang beses mo ng binalak na ako ay hiwalayan,

Sa buong buhay ko, ang ganitong kalinaw na kinabukasan sayo ko lang nasilayan.

Dadalhin kita sa ibang bansa at bubuo tayo ng pamilya,

Bubuo tayo ng sarili nating kinabukasan na tayo ang magkasama.

Pero dahil nga wala kang pinapaniwalaan sa aking mga sinasabi,

Mabuti na sigurong manahamik na lamang at sakit ay isarili.

Mga balak sa sarili na balat ay bubuksan,

Umaasang baka eto na nga lang ang kalunasan.

Bakit hindi natin umpisahan?

Magtawagan ng “tayo” lamang.

Hindi “ako”, hindi din “ikaw”.

“Tayo” dapat ang tawagan.

Naalala ko isang linggo pa lang nakakaraan takot na takot kang lumabas dahil sa posibleng sakit na makuha mo.

Naalala ko sabay nating pinagdesisyunan na dito lamang tayo.

Naalala ko napintahan ko na ang kinabukasang ikaw lamang ang katabi ko.

Inaalala ko ang lahat. Inaalala kita. Inaalala ko tayo. Ngayo’y lumisan ka, sa puso ko’y puno ng galit, inis, at ng kaba. Ako din ba iyong inalala?

Countdown

Limang buwan na natitira

Gusto lamang ay makasama ka.

Magpakabaliw, matuto, magmahal, magsaya.

Lahat uubusin, gagawin na ikaw lang ang kasama.

Apat na na taong ginugol sa kolehiyo upang magpakadalubhasa,

Hindi inasahang sa ganitong mundo ikaw ay aking makikilala.

Sa umpisa man ay magulo ngunit ito pa rin ang pinili,

Pinili ang taong sa araw-araw ay nagbibigay buhay at ngiti.

Tatlong trabaho tila ang aking pinagsasabay-sabay.

Sa walang sawang tulong at suporta mo, pagod ay nalilimutan.

Sayo’y ako maraming natutunan.

Mga biro, kwento, mga leksyong dadalhin habang buhay.

Dalawa tayong sabay na nagdesisyon.

Pinili bamagat alam nating mali at nililimitahan na ng panahon.

Umaasang sa huli tayo pa din ang magkakatuluyan.

Magkasama sa bawat gabing ikaw ang kayakap at sa labi mo ako’y nakaduyan.

Isang puso, isang isip, isa lang ang nilalaman.

Ang puso at buhay nating sabay kinulayan.

Ngayong nalalapit na ang aking paglisan,

Nais kong iparating sayo na mamahalin pa din kita magpakailan pa man.

Certainty

It still kills me everytime we talk about him.

It pains me so much that he’s experiencing 90% of your service and I’m only get 5%.

We may be spending time together at work

But I want it to be more than that.

I felt relieved that I’m finally free now.

Free from suffering, free from pain, away from harm.

I don’t want to have the stupid idea be revisited because I don’t like being this spiteful.

But, what’s running in my mind now is the thought that maybe you were given to me as a key to be unchained from whatever punishment I chose to take.

Ngayo’y tinatanong ang sarili

Kung tama ba ang aking pinili

Desisyong tila mas marami ang paghihirap

Halo-halong emosyong hindi mawari saan nahagilap.

Sa ilang buwa’y marami ng naisakripisyo

Dangal, hiya, pahinga, pati pagkatao.

Madalas aking napagtatanto

Tama ba na ako’y lumisan, bakit nandito ako?

Bakit, Papa? Get Get Aw!

Siguro hindi mo napapansin,

O baka sobra lang akong nakatutok sa bawat sandali.

Siguro ayaw lang nating aminin,

Kaya patuloy pa din tayong nagkakamali.

Nang nagkamali ng minsan ako pa rin ay iyong pinatawad.

Pero bakit tila ngayon napagtatanto kong nalalayo tayo ng patuloy sa katotohanang hubad?

Noong una tayo ay parehas na masaya,

Pero sa katagalan lahat ay naglaho na.

Mga bagay na sakin ay iyong itinatago,

Mga salitang naririnig na lalo kong ikinabibigo.

Kung mahal mo ang isang tao,

Hahayaan mo siya sa kanyang mga naisin.

Kung mahal mo ang isang tao,

Pipilitin at pipilitin mo siyang tiisin.

Pero bakit pakiramdam ko palagi pa din akong nagkukulang?

Ano pa ba ang kailangang gawin

Para pangangailangan mo ay mapunan?

Dati

Sobrang sakit kasi wala ka na.

Sobrang hapdi dahil nakita kong masaya ka.

Gusto kitang kausapin,

Gusto kitang makasama,

Gusto kitang hagkan.

Manumbalik lahat ng ala-ala,

Kaso ang duwag, sobrang natatakot na.

Natatakot na muling mapalapit

Dahil alam na lalo lamang lalayo.

Natatakot mapahiya

Ang nagdurugong puso.

Mahal mo pa ba ako?

O sa iba’y masaya na?

Kulang ang puno’t dulo

Ng dating pagsinta.

Ang katahimikan ko’y magsilbi sanang mensahe sa inyo.

Mensaheng hindi ko masabi ng pasigaw.

Mensaheng puno ng poot at kalungkutan.

Mensaheng aking napagtatanto sa madalas na kawalan ng linaw.

Mensaheng sa puso’t isip ko’y gumugunaw.

To walk in the rain

That’s what I wanna do.

I wanna do lots of things,

But I wanna do it with you.

Things are crappy

Things are sad.

If thinking this way is wrong

Well, maybe I’m mad.

I would go home now

But I’ll go home with you.

This is just a wishful thinking,

And also, I miss you.